Godišnjica smrti: Sjećanje na velikana Zaima Muzaferiju

Na današnji dan, 5. novembra 2003. godine u Visokom, u krugu svoje porodice, preminuo je legendarni bosanskohercegovački glumac Zaim Muzaferija.

Filmski, televizijski i teatarski glumac penziju je stekao kao profesor njemačkog i francuskog jezika. 

Zaim Muzaferija je rođen u Visokom 9. marta 1923. godine. Filmski, televizijski i teatarski glumac, penziju je stekao kao profesor njemačkog i francuskog jezika.

Muzaferija je ostvario više od šezdeset uloga u filmu i televiziji. 

Počeci njegovog glumačkog rada sežu još u gimnazijske dane kada je radio kao “šaptač”. Kasnije se opredijelio za režiju i režirao oko osamdeset pozorišnih komada u Amaterskom pozorištu Visoko. 

Prvu nagradu dobio je na Prvom festivalu amaterskih pozorišta BiH u Travniku, i to za režiju predstave Dnevnik Ane Frank. Nakon toga seli se u Travnik gdje je preuzeo tamošnje Amatersko pozorište.

U februaru 1961. godine ostvario je prvu filmsku ulogu u filmu Veljka Bulajića Uzavreli grad, gdje je imao epizodnu ulogu. Za ulogu u tom filmu nagrađen je specijalnom nagradom na festivalu u Puli.

Njegova glumačka karijera pretežno je protekla u epizodnim ulogama, ali one su ostavljale dublji trag negoli neke glavne uloge. 

 Igrao je uglavnom rustične likove plemenite naravi, a posebno su se isticale nagrađivani filmovi Praznik (1967) Đorđa Kadijevića i Mali vojnici (1968) Bate Čengića. 

Za ulogu podvornika u filmu Stanica običnih vozova Nenada Dizdarevića dobio je 1990. Zlatnu arenu na Pulskom festivalu.

Posebno značajnu ulogu ostvario je u TV-drami Jagoš i Uglješa Bate Čangića, a najdraže su mu uloge bile u filmovima Žena s krajolikom Ivice Matića i Ovo malo duše Ademira Kenovića.