Rahmetli Nedžad Ibrišimović, klasik bošnjačke književnosti, ali i autor koji i u širim okvirima zaslužuje posebno mjesto, preselio je na ahiret na današnji dan, 15. septembra 2011. godine.
Nedžad nije bio samo autor. Bio je slikar, skulptor, nositelj značajnih funkcija, dobitnik brojnih nagrada i priznanja, ali i branilac domovine.
Rođen je 20. oktobra 1940. godine.
Nakon jednogodišnjeg pohađanja tehničke škole u Zenici, 1957. godine prelazi u Sarajevo i pohađa srednju školu za primjenjene umjetnosti, odsjek vajarstvo i završava je 1961. godine. Nakon godinu dana nastavničkog rada u Žepču, upisuje studij filozofije u Sarajevu i diplomira 1977. godine.
Bio je urednik u listovima “Naši dani” i “Oslobođenje”, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.
U toku agresije na Bosnu i Hercegovinu direktno se uključio u odbranu zemlje.
Na Dobrinji je organizovao KZB “Preporod” koja je radila i u doba blokade ovog dijela Sarajeva.
Bio je član Udruženja likovnih umjetnika BiH od 1982. godine.
Od 1982. do 2000. imao deset samostalnih izložbi.
Bio je predsjednik je Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001. godine, a od 1995. do 1998. glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost “Život”.
Prevođen je na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i italijanski.
(Preporod.info)
O VJEČNOM “VJEČNIKU”, “EL-HIDROVOJ KNJIZI”
Kada smo već kod ovog značajnog djela ne samo za bošnjačku i bh. književnost već i mnogo šire, književnik Asmir Kujović cijeni da je riječ o jedinstvenom poduhvatu u novijoj bh. i evropskoj književnosti u kojem je maestralno ostvaren izraz divovske borhesovske težnje da se cjelokupna kulturna baština svjetske historije sveobuhvatno sažme i objedini u jednoj knjizi. Još od klasičnog epa o Gilgamešu, preko starogrčkog mita o Argonautima, pa sve do srednjovjekovne gnostičke, ezoterijske i mističke literature, tema suočavanja sa smrću i potrage za besmrtnošću jedna je od ključnih literarnih tema.
“Ibrišimović svog junaka Nefertija vraća u stanje Adama prije nego je posegnuo da ubere plod sa zabranjenog drveta, smrtonosnog ‘drveta besmrtnosti’: on proniče da je postignuće jednog od Božijih imena ostvarivo jedino u odustajanju od tog postignuća, ukoliko se ono protivi Božijem zakonu, te da je jedini istinski život i besmrtnost – besmrtnost u Bogu, dok ono što mu se predočava kao život, ukoliko je to život koji ne priznaje Boga – vodi u smrt. (…) Ibrišimovićevog ‘Vječnika’ vrijedi čitati kao savremeni danteovski poduhvat jedne ‘totalne knjige’, knjige koju dopisuju junaci Borhesovih ‘Maštarija’ i Kišove ‘Enciklopedije mrtvih'”, napisao je Kujović u svojoj kritici Vječnika u kojoj je još jednom istaknuto koliko je Bog i promišljanje ontološkog imalo bitno mjesto u životu našeg velikog književnika i skulptora.
Kako piše književnica Nadija Rebronja, čini se da je vječnost, besmrtnost bezbroj puta dotaknuta kroz umjetničko djelo, jer umjetnost je od ovozemaljskih stvari ono što se najviše približava vječnosti. Svijest o smrti je temeljna, ona definira čovjeka kao svjesno biće, a besmrtnost vječita književna i umjetnička tema.
“Roman ‘Vječnik’ je dekonstrukcija sveukupnog historijskog iskustva, dekonstrukcija različitih religijskih saznanja. On je poput Borhesovog Alefa, u toj težnji da se makro sažme u mikro, ‘Vječnik’ je književni mikrokosmos”, njeno je zapažanje.
Na samom početku 2011. godine, godine vječitog odlaska, Nedžad Ibrišimović je objavio El-Hidrovu knjigu, knjigu koja se nastavlja na Vječnika. Neferti, Abdullah Misri el-Bosnevi, čovjek koji živi skoro 5.000 godina, dolazi, putujući kroz prošlost predočenu odabranim epizodama, iz faraonskog Egipta do Sarajeva, u kojem 1933. godine započinje svoju priču. Danko Plevnik je podsjetio na definiciju Edmunda Husserla da je evropska duhovnost kao “strast spoznavanja”.
On je dodao da je po tom obilježju El-Hidrova knjiga prvoklasni evropski roman koji se u svojoj genezi narativnog može povezati s ocem evropskog romana Cervantesom i njegovim traganjem za izvrsnijim životom kroz lik Don Kihota.
“Budući da je ‘El-Hidrova knjiga’ stvar književna, da doprinosi tematskom razvoju književnosti uopće, da nije puka stvar samo jednog naroda i njegova duhovnog folklora, mora je se učiti gledati u okviru velikog konteksta i povijesti svjetske književnosti. To je književnost za književnike, književnost ostvarena kao duhovna potraga, a ne zabavljanje dokonih”, podvukao je Plevnik.
Besmrtnost se može definirati kao stanje oslobođenosti od smrti ili uništenja, odnosno stanje vječnog života. Pojam besmrtnosti obično označava učenje po kojem duša nadživljuje tjelesnu smrt. Nedžad Ibrišimović, čovjek koji je dane provodio u selu Popovići nadomak Ilijaša, uspio je pobijediti smrt. Njegova djela, pojavni oblik njegove duše, vječno će živjeti. Njemu se u petak, 16. septembra 2011. godine, samo klanjala dženaza. Svi oni koji žele, još uvijek dobrog Nedžada Ibrišimovića mogu poselamiti u haremu Ferhadija džamije u centru Sarajeva.
(STAV)
