Jedan je od najznačajnijih i najutjecajnijih kreatora sarajevske muzičke scene Želimir Altarac Čičak preminuo je tokom noći nakon borbe sa koronavirusom.
Čičak je dobitnik priznanja “Počasni građanin Grada Sarajeva”.
Bio je hospitaliziran u Kliničkom centru Univerziteta u Sarajevu i uprkos borbi ljekara, preminuo je. S koronavirusom borio se skoro mjesec.
Želimir Altarac Čičak rođen je 21. augusta 1947. godine u Sarajevu. Jedan je od najznačajnijih i najutjecajnijih kreatora bosanskohercegovačke i sarajevske muzičke scene, pionir disk-džokejstva, urednik i voditelj mnogih popularnih radijskih i televizijskih emisija, promotor i organizator velikih rock spektakala, publicist i animator rock kulture, inicijator mnogih glazbenih manifestacija koje su postale tradicionalne.
Kao srednjoškolac Prve gimnazije u Sarajevu od 1961. do 1965. istaknuo kao organizator koncerata, kulturno zabavnih programa te kao jedan od urednika gimnazijskog lista “Polet” u kojemu je objavljivao svoje pjesme i novele. Kao gimnazijalac organizirao je programe i bio najbolji voditelj koncerata “in live”.
U drugoj polovini šezdesetih godina, osim svojih aktivnosti voditelja i organizatora, često je nastupao na večerima poezije govoreći svoje stihove po studentskim domovima i domovima kulture, gdje je stekao brojnu publiku. Bili su to Čičkovi muzičko-poetski performansi na kojima bi kao gosti njegove stihove govorili Etela Pardo i Branko Ličen, tada studenti Pozorišne akademije, dok je za muzičku pratnju na orguljama bio zadužen Ranko Rihtman.
Krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih u podrumu studentskog doma “Mladen Stojanović” djelovao je i prvi underground club u Sarajevu “Barutana”. U kratkoj historiji tu su svirali mnogi, ali “Barutana” je zapamćena po programima koje je vodio Čičak i to pod nazivom “Čičak plus Čičak”, gdje su zajedno nastupali Ž. A. Čičak i grupa “Čičak”, a koji je već tada stekao epitet najboljeg disk-džokeja ex-Jugoslavije, a “Barutana” bila mjesto gdje su se mogla čuti najaktuelnija svjetska muzička ostvarenja trendovskog i progresivnog avangardnog žanra. Saradnja sa sarajevskim pop-rock grupama rezultirala je posve novim muzičkim izrazom. U saradnji s grupom “Kodexi” snimljene su tri pjesme, tri hita ove grupe. Napisao je stihove za pjesmu Eduarda Bogeljića “Lutalica”, ali je i autor prepjeva za melodije “Voljeti nekog” – The Bee Gees i “Pekareva pjesma” – The Small Faces. Sve tri su, a posebno treća, zabilježile visoke plasmane na “Top-hit listi slušalaca Radio-Sarajeva”.
Najuspješniju saradnju ostvario je sa grupom Indexi, sa gitaristom i kompozitorom Slobodanom Bodom A. Kovačevićem. Uradio je tekstove za neke od ključnih pjesama Indexa, kao što su “Negdje na kraju u zatišju” i “Svijet u kome živim”. Pjesmu “Negdje na kraju u zatišju” napisao je 1965. godine i bila je objavljena u “Poletu”, listu Prve gimnazije, a tek u saradnji s gitaristom i kompozitorom Slobodanom Bodom A. Kovačevićem, kasnije biva objavljena u istoimenu, gotovo dvanaestminutnu kompoziciju sa recitativom na početku i kraju, a stihove je govorio Branko Ličen, tada student Pozorišne akademije.
Pjesma “Negdje na kraju u zatišju” snimljena je u oktobru 1969. i time je bila potpuno razbijena dotadašnja shema već klasičnih formi trominutnih kompozicija i popularnih hitova. Bez obzira na duljinu trajanja, ova rock poema bila je proglašena za najslušaniju, i bila je hit 1970., na Radio Sarajevu. Također, Indexima je napisao stihove za njihovu antologijsku i na koncertima najviše izvođenu “Svijet u kome živim”, “Povratak Jacka Trbosjeka i ostalog zla” (objavljenu na njihovu historijskom prvom maxi singlu listopada 1972.).
Pjesma “Svijet u kome živim” je najviše puta snimljena u izvođenju drugih grupa i izvođača raznolikih muzičkih žanrova kao: Teška industrija, Konvoj, Branimir Štulić Johnny, Gruhak,Krug, The Evolution, Texas Flood…
(Faktor)
