Na današnji dan 2023. godine, preminuo je bosanskohercegovački književnik, dramatičar, esejist i romanopisac Dževad Karahasan.
Od 1986. do 1993. Karahasan je bio docent za dramaturgiju i historiju drame na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, gdje je vršio i dužnost dekana. Bio je glavni urednik časopisa za teoriju i kritiku umjetnosti “Izraz” u Sarajevu. Od 1993., nakon odlaska iz Sarajeva usljed agresije na BiH, živio je u Grazu. Od 1994. do 1995. bio je gostujući profesor na Univerzitetu u Salzburgu, 2001. u Inzbruku, a u Berlinu od 2009. do 2010. godine.
Karahasanova djela krasi modernistička i inovativna pripovijedna tehnika u kojoj se miješaju žanrovske karakteristike, esejizacija i dramatizacija proze, kao i bogatstvo jezika. Iako prvenstveno, prema vlastitom izboru i angažmanu dramski pisac, Karahasan je ostvario najjače prodore u narativnoj i esejističko-memoarskoj prozi. Cijenjen i uspješan dramski autor, prije svega u zemljama njemačkog govornog područja, ovaj pisac, prema mišljenju mnogih, dijeli u tom aspektu sudbinu jednog od svojih uzora Miroslava Krleže koji je također bio fasciniran pozorištem, za koje je napisao veći broj poznatih drama. Ipak, Karahasanova najsnažnija djela su romani i esejistička memoaristika.
Objavio je zbirke pripovijedaka “Kraljevske legende”, “Kuća za umorne” i “Izvještaji iz tamnog vilajeta”, romane “Istočni diwan”, “Šahrijarov prsten”, “Sara i Serafina”, drame “Kralju ipak ne sviđa se gluma” i “Misionari”, knjige o teoriji drame “Pozorište i kritika” i “Model u dramaturgiji”, esejističke knjige “O jeziku i strahu”, “Dnevnik selidbe”, “Dosadna razmatranja”, “Knjiga vrtova”, “Dnevnik melanholije” i dr. “Šta pepeo priča” romaneskna je trilogija (Sjeme smrti, Utjeha noćnog neba i Miris straha) posvećena Omeru Hajamu (Hajjam).
Izvor: Avaz.ba
